Ahti

Ömrünü bir rüyanın derinliklerinde geçirirdi.
Karanlık okyanusun gölgeleri altında dolaşır,
Sonsuza dek ışığa ve merhamete bir yol arardı.
Tek başına, ıssız gecenin derinliklerine inerdi,
Verilmiş bir söz gibi omuzlarındaki o yük,
Hep orada olacak, varlığını hep hissettirecekti.

Bu aptal her zaman yere serilirdi.
Zaman zaman paramparça olur,
Bir kalp atışı, sessizliğin içinde uçar giderdi sonsuzluğa.
O asla mutlu sonu bulamayacaktı.
Bu hikaye zaten birçok kez anlatılmıştı.
Ancak kahramanın bin bir türlü yüzü vardı.
Gecenin derinliklerine inerdi.

Omuzlarındaki o yük, verilmiş bir söz gibi hep orada olacaktı.
Bu aptal her zaman yere serilirdi.
Günü geldiğinde, tekrar ayağa kalkabilmek için,
Tekrar, tekrar yıkılırdı.


Elias Muukka: Ahdin valtakunnassa (1934).