Sherry Chan
Üye
Özet:
Ateizm, tüm tanrılara ve ruhsal varlıklara olan metafizik inançları ve dinleri reddeden; doğruluğuna inanılan gerçekliği inanç yoluyla açıklamayı kabul etmeyen bir felsefi düşünce akımıdır.
Kelime Anlamı ve Kökeni:
Teizm kelimesi Yunanca da “Tanrı” anlamına gelen “Theos”dan türemiştir. Bu kelimeden de “Tanrı inancına sahip olmak” ya da “Tanrıya inanmak” anlamına gelen Theism anlayışı ortaya çıkmıştır. Başına “a” ön takısı getirilerek oluşturulan “Ateizm” kelimesi sözcüğe olumsuz anlam katarak, sözcüğe "Tanrı tanımaz", "Tanrıya inanmayan" vb. anlamlar katar. Ateistler dinleri, inançları,tanrıları ve metafizik boyuttaki her şeyi reddeder fakar sözcük yapısı olarak bakılırsa Tanrıyı reddeden anlamına gelmektedir.
Ateizm Tanımı ve Durumu:
Ateizm doğrudan din veya iktidarla ilgili bir kavram değil, Tanrı ve Metafizikle ilgili bir kavramdır. Diğer bir deyişle Ateist, hem düşünsel fikirlerin de hem de günlük yaşantısında Tanrı’nın varlığını kabul etmeyen bununla birlikte Peygamberlere ve Ahiret gününe de inanmayan kişi olarak da tanımlanabilir. Özellikle felsefe tarihinde ve Avrupa da göze çarpan şu soru işareti Teizmin veya Ateizmin tanımlanmasında birtakım güçlükler yaratmaktadır. Kişi düşüncesine göre herhangi bir dini kabul etmezken Tanrı’ya inanıyor olabilir veya Tanrı’nın varlığını kabul etmezken dini inanış ve dini kuraları (yalan söylememek,kumar oynamamak, örnek alınacak insan olmak vb.) yerine getiriyor olabilir. ve bir insan, varlığına inanmadığı bir şeyden nefret edemez. Ateistlere göre, bir şeyin var olması ile değil de bu durumdan bir menfaat edinme peşine düşen bir düşüncenin felsefi olarak hiçbir değeri yoktur.
Ateizm'in Tarihçesi:
Ateizmin tarihiyle ilgili tarihi bulgular, ilk dinlerin ortaya çıktığı ve Tanrı kavramının da savunulduğu eski antik çağ tarihine değin uzanmaktadır. Özellikle maddeciliğin en önemli temsilcilerinden olan Demokritos ve Epikuros Ateizm’in en ünlü temsilcileridir.Bunun öncesinde Orta Çağdaki kilise ve ruhban sınıfının sert müdahaleleri nedeniyle bu düşüncelerini açıkça ifade edememişlerdir.
Antik Yunandaki Ateizm, öncelikle Sokrates düşünce temellerini atmıştır. Ardından Diagoras(M.Ö. 5yy) ve Demokritos gibi maddeciler ise evreni, ruhani ve mistik kavramlar olmadan saf maddeci yöntemlerle açıklamaya çalışmışlardır. Yine bir maddeci olan Epikuros, ölümden sonraki hayatın varlığı ve dinsel kutsiyet(kutsallık) içeren birçok doktrinde(öğreti) incelemelerde bulunmuş ve fikir yürütmüştür. Epikoros’a göre, ruh tamamen maddesel ve ölümlüdür.
Erken dönem Hristiyanları, kendi Tanrılarına inanmadıkları için Paganlar tarafından Ateist olarak yaftalanmıştır. Hatta Roma İmparatorluğu döneminde, Roma Tanrılarını reddettikleri için idam edilmişlerdir. Hristiyanlığın Roma İmparatorluğu tarafından kabul edildiği 381 yılından sonra ise yeni dine muhalif olanlar suç işlemiş sayılmış ve en katı şekilde cezalandırılmıştır. Rönesans ve reform ile birlikte dinde meydana gelen yumuşama ve yenilikler Ateizm fikrinin de yeniden yeşermesine olanak tanımıştır. Özellikle 17. ve 18. yüzyıllarda İngiltere ve Fransa gibi ülkelerde Hristiyanlık dini sorgulanmaya başlanmıştır. Özellikle Fransız İhtilali’nin yaydığı özgürlük ve eleştirel düşünce yapısıyla Ateizm toplumun içine yayılmıştır. Fransız ihtilaliyle ülkeden kovulan din adamları ve ruhban sınıfının yokluğu Ateizm’in giderek yayılmasına zemin hazırlamıştır .
Napolyon döneminde, devrimin Fransanın kuzeyine sıçraması ile birlikte 19. yüzyıldaki birçok Ateist düşünür ve filozof kendisini dinin sorgulanmasına ve sosyal devrime adamıştır. Bu filozoflardan bazıları şunlardır; Ludwig Feuerbach, Arthur Schopenhauer, Karl Marx, Friedrich Engels ve Friedrich Nietzsche. 20. yüzyılda Marx ve Engel’in girişimleriyle Ateizm siyasi ve politik ortamda dile getirilmeye başlanmıştır. İlk olarak 1966 yılında Time Dergisinde “Tanrı öldü mü?” sorusu ile artık ülke yönetimlerinin ve dünya toplumunun dinsizleştiği vurgulanmıştır. Ertesi yıl Arnavutluğun Sosyalist lideri Enver Hoca, ülkesinin tüm dini kurallardan arındığını belirterek ilk Ateist devlet düzenini ilan etmiştir.
Ateizmin Çeşitleri:
Mutlak Ateizm; Bu düşünce yapısına göre insan, doğuştan bir Tanrı inancına sahip olmadığı için reddedilecek bir durumda söz konusu değildir ve bu kişiler Mutlak Ateist olarak bilinmektedirler.
Teorik Ateizm; Düşünerek, tartışarak ve eksik yönleri araştırarak Tanrı’nın varlığı, inançlar, vahiy peygamberlik ve ahiret inancı gibi fikirleri çürütmek istemektedirler.
İlgisizlik Ateizmi; Tanrı’nın varlığı hakkında veya dini kuralarla ilgili bir fikir beyanı yoktur. Genel olarak ruhani dünyanın, yani başka bir hayatın düşünülmesi hatta tartışılması İlgisiz Ateistlere saçma ve gereksiz gelmektedir.
Metaryalist Ateizm; Materyalizm mutlak doğru olarak kabul edilir ve ateizmin bilimsel (materyalistik) temellere dayandığı söylenir.
Ateizm, tüm tanrılara ve ruhsal varlıklara olan metafizik inançları ve dinleri reddeden; doğruluğuna inanılan gerçekliği inanç yoluyla açıklamayı kabul etmeyen bir felsefi düşünce akımıdır.
Kelime Anlamı ve Kökeni:
Teizm kelimesi Yunanca da “Tanrı” anlamına gelen “Theos”dan türemiştir. Bu kelimeden de “Tanrı inancına sahip olmak” ya da “Tanrıya inanmak” anlamına gelen Theism anlayışı ortaya çıkmıştır. Başına “a” ön takısı getirilerek oluşturulan “Ateizm” kelimesi sözcüğe olumsuz anlam katarak, sözcüğe "Tanrı tanımaz", "Tanrıya inanmayan" vb. anlamlar katar. Ateistler dinleri, inançları,tanrıları ve metafizik boyuttaki her şeyi reddeder fakar sözcük yapısı olarak bakılırsa Tanrıyı reddeden anlamına gelmektedir.
Ateizm Tanımı ve Durumu:
Ateizm doğrudan din veya iktidarla ilgili bir kavram değil, Tanrı ve Metafizikle ilgili bir kavramdır. Diğer bir deyişle Ateist, hem düşünsel fikirlerin de hem de günlük yaşantısında Tanrı’nın varlığını kabul etmeyen bununla birlikte Peygamberlere ve Ahiret gününe de inanmayan kişi olarak da tanımlanabilir. Özellikle felsefe tarihinde ve Avrupa da göze çarpan şu soru işareti Teizmin veya Ateizmin tanımlanmasında birtakım güçlükler yaratmaktadır. Kişi düşüncesine göre herhangi bir dini kabul etmezken Tanrı’ya inanıyor olabilir veya Tanrı’nın varlığını kabul etmezken dini inanış ve dini kuraları (yalan söylememek,kumar oynamamak, örnek alınacak insan olmak vb.) yerine getiriyor olabilir. ve bir insan, varlığına inanmadığı bir şeyden nefret edemez. Ateistlere göre, bir şeyin var olması ile değil de bu durumdan bir menfaat edinme peşine düşen bir düşüncenin felsefi olarak hiçbir değeri yoktur.
Ateizm'in Tarihçesi:
Ateizmin tarihiyle ilgili tarihi bulgular, ilk dinlerin ortaya çıktığı ve Tanrı kavramının da savunulduğu eski antik çağ tarihine değin uzanmaktadır. Özellikle maddeciliğin en önemli temsilcilerinden olan Demokritos ve Epikuros Ateizm’in en ünlü temsilcileridir.Bunun öncesinde Orta Çağdaki kilise ve ruhban sınıfının sert müdahaleleri nedeniyle bu düşüncelerini açıkça ifade edememişlerdir.
Antik Yunandaki Ateizm, öncelikle Sokrates düşünce temellerini atmıştır. Ardından Diagoras(M.Ö. 5yy) ve Demokritos gibi maddeciler ise evreni, ruhani ve mistik kavramlar olmadan saf maddeci yöntemlerle açıklamaya çalışmışlardır. Yine bir maddeci olan Epikuros, ölümden sonraki hayatın varlığı ve dinsel kutsiyet(kutsallık) içeren birçok doktrinde(öğreti) incelemelerde bulunmuş ve fikir yürütmüştür. Epikoros’a göre, ruh tamamen maddesel ve ölümlüdür.
Erken dönem Hristiyanları, kendi Tanrılarına inanmadıkları için Paganlar tarafından Ateist olarak yaftalanmıştır. Hatta Roma İmparatorluğu döneminde, Roma Tanrılarını reddettikleri için idam edilmişlerdir. Hristiyanlığın Roma İmparatorluğu tarafından kabul edildiği 381 yılından sonra ise yeni dine muhalif olanlar suç işlemiş sayılmış ve en katı şekilde cezalandırılmıştır. Rönesans ve reform ile birlikte dinde meydana gelen yumuşama ve yenilikler Ateizm fikrinin de yeniden yeşermesine olanak tanımıştır. Özellikle 17. ve 18. yüzyıllarda İngiltere ve Fransa gibi ülkelerde Hristiyanlık dini sorgulanmaya başlanmıştır. Özellikle Fransız İhtilali’nin yaydığı özgürlük ve eleştirel düşünce yapısıyla Ateizm toplumun içine yayılmıştır. Fransız ihtilaliyle ülkeden kovulan din adamları ve ruhban sınıfının yokluğu Ateizm’in giderek yayılmasına zemin hazırlamıştır .
Napolyon döneminde, devrimin Fransanın kuzeyine sıçraması ile birlikte 19. yüzyıldaki birçok Ateist düşünür ve filozof kendisini dinin sorgulanmasına ve sosyal devrime adamıştır. Bu filozoflardan bazıları şunlardır; Ludwig Feuerbach, Arthur Schopenhauer, Karl Marx, Friedrich Engels ve Friedrich Nietzsche. 20. yüzyılda Marx ve Engel’in girişimleriyle Ateizm siyasi ve politik ortamda dile getirilmeye başlanmıştır. İlk olarak 1966 yılında Time Dergisinde “Tanrı öldü mü?” sorusu ile artık ülke yönetimlerinin ve dünya toplumunun dinsizleştiği vurgulanmıştır. Ertesi yıl Arnavutluğun Sosyalist lideri Enver Hoca, ülkesinin tüm dini kurallardan arındığını belirterek ilk Ateist devlet düzenini ilan etmiştir.
Ateizmin Çeşitleri:
Mutlak Ateizm; Bu düşünce yapısına göre insan, doğuştan bir Tanrı inancına sahip olmadığı için reddedilecek bir durumda söz konusu değildir ve bu kişiler Mutlak Ateist olarak bilinmektedirler.
Teorik Ateizm; Düşünerek, tartışarak ve eksik yönleri araştırarak Tanrı’nın varlığı, inançlar, vahiy peygamberlik ve ahiret inancı gibi fikirleri çürütmek istemektedirler.
İlgisizlik Ateizmi; Tanrı’nın varlığı hakkında veya dini kuralarla ilgili bir fikir beyanı yoktur. Genel olarak ruhani dünyanın, yani başka bir hayatın düşünülmesi hatta tartışılması İlgisiz Ateistlere saçma ve gereksiz gelmektedir.
Metaryalist Ateizm; Materyalizm mutlak doğru olarak kabul edilir ve ateizmin bilimsel (materyalistik) temellere dayandığı söylenir.
Moderatör tarafında düzenlendi: